ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

.

.

.

.

.

.

.

του Μάριου Ανδρέου

.

Τούτο το Καλοκαίρι μ’ έκανε να σκεφτώ για τα δημοτικά. Φαίνεται μια η θάλασσα μια το απογευματινό αεράκι κει κάτω απ’ τα αλμυρίκια μ’ έκαναν να σκέφτομαι πιο καθαρά.

Είναι δυνατόν έλεγα στο φίλο μου οι άνθρωποι να είναι τόσο μα τόσο (βλάκες). Καλά στη δεκαετία του 60 δεν είχαν παραστάσεις, είχαν έλθει βλέπεις οι άνθρωποι από τα χωριά τους με γεμάτες παραστάσεις από χωριό , με πλατείες, καφενεία, δένδρα, πράσινο.

Τι να τα κάνουν αυτά. Τα είχαν στα χωριά τους και τα χόρτασαν, αλλά δυστυχώς οι δουλειές λίγες. Πήραν το δρόμο της ξενιτιάς και ήρθαν στην Αθήνα, με τις ;άσχημες πολυκατοικίες, η μια δίπλα στην άλλη, ψηλές, πολύ ψηλές, με πολλά, πολλά διαμερίσματα (θυμάμαι στη δικιά μου 64), μερικές είχαν και θυρωρό που συνήθως έμενε έναν όροφο πιο κάτω από τη γή. Αυτοί οι άνθρωποι της δεκαετίας του 60 και του 70 αυτά βρήκαν αυτά θαύμαζαν.

Εμείς όμως του 2006 γιατί σκοτώνουμε τη πόλη μας; Γιατί σκοτώνουνε το τόπο μας; Γιατί σακατεύουμε το μέλλον μας; Γιατί δεν προστατεύουμε αυτά που οι πατεράδες και παππούδες μας χάρισαν, για να τα χαρίσουμε και μεις με τη σειρά μας στα παιδιά μας;

Θυμώνω με το εαυτό μου που δεν μπορώ να σβήσω με τη γομολάστιχα μου όλα τούτα τα λάθη.

Φίλοι συντοπίτες θέλουμε δημοκρατικά και αξιοκρατικά να διαφεντεύουν το τόπο και τη μοίρα μας άνθρωποι ΑΡΙΣΤΟΙ με σκέψη ελπίδα και όραμα για απλά πράγματα, όχι δύσκολες έννοιες.

Νά , άμα πας μέχρι τη Κεφαλλονιά στο Αργοστόλι θα δεις απλά πράγματα. Μια όμορφη μεγάλη πλατεία με πολλά μαγαζιά γύρω της, με παιδιά να τρέχουν σε πατίνια και σε ποδήλατα, να φωνάζουν, γιαγιάδες με τα εγγόνια τους να κάθονται στα παγκάκια και να λεν ιστορίες, στο μέσον της πλατείας κάθε Σάββατο η φιλαρμονική να χαιδεύει τις αισθήσεις σου. Κι άμα βαρεθείς παίρνεις το λιθόστρωτο όπου πεζοί, άλλοι τρώνε, άλλοι πίνουν ποτά στα μικρά μπαράκια στη μέση του δρόμου κι άλλοι ψωνίζουν μέλι και μάντολες από τα τουριστικά. Όλα δείχνουν ζεστασιά και ανθρωπιά και κυρίως όλα έχουν μέτρο.

Άμα βέβαια έχεις ταξιδέψει μέχρι την Τσεχία, θα θαυμάσεις μια όμορφη Πράγα. Μια πόλη που δεν την κούρσεψαν οι τωρινοί πειρατές (εργολάβοι και κατασκευαστές ήθελα να πω).

Έχουν αφήσει ανέπαφη τη παλιά πόλη και ότι καινούργιο ήθελαν (και θέλουν), το φτιάχνουν λίγο παραέξω (χωράφια υπάρχουν και κει μπόλικα). Τράπεζες ΙΚΑ ΕΛΤΑ δημόσιες υπηρεσίες υπάρχουν εκεί παραέξω, Εκεί παραέξω έχτισαν και την καινούργια πόλη τους, αφήνοντας ανέγκιχτη τη παλιά. Γιατί γή, -κει παραέξω- υπάρχει αρκετή να φτιάξεις ότι σύγχρονο θες. Βέβαια πάντα σεβόμενοι το περιβάλλον και τους ίδιους. Μεγάλοι δρόμοι για αυτοκίνητα, λεωφορεία, τραμ, και σωστά πεζοδρόμια για ανθρώπους. Όλα με μέτρο, με ανθρώπινο μέτρο.

Ξέρεις τι είναι αυτό που διαφεντεύει το Μαρκόπουλο, με ρώταγε τις προάλλες ένας φίλος; η ΜΕΖΟΥΡΑ. Αυτό που έχουν οι πολιτικοί μηχανικοί στις οικοδομές.

Αυτό κουμαντάρει τα πάντα στο Μαρκόπουλο. Αυτό και η απληστία μας. Υπολογίζεις πόσο ήλιο θα κρύψεις, (χτίζοντας ψηλή πολυκατοικία) άρα τόσο πιο πολλά θα κερδίσεις. Τώρα πως θα πηγαίνουν στις δουλειές και στα σπίτια τους, ούτε σκέψη. Στενοί δρόμοι, ανύπαρκτα πεζοδρόμια, δηλητηριασμένος αέρας, μολυσμένη θάλασσα και κρυμμένος ήλιος από τη απληστία των εργολάβων.

Τώρα δεν δημιουργούμε δυο νέες πόλεις; Τη μία τη λένε Μαρκόπουλο και την άλλη Πόρτο Ράφτη.

Γιατί τόση συσσωρευμένη βλακεία από τους εκλεγμένους άρχοντες μας; Μήπως δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ τους; Μήπως νοσταλγούν να δουν μια νέα «Κυψέλη» στο όμορφο πάλαι χωριό τους; Δεν μπορώ να το πιστέψω.

.

.

Μάριος Ανδρέου